Het leven gaat in cirkels, ik loop rondjes om de kerk En terwijl er mensen bidden, denk ik aan mijn eigen werk Denk ik ook aan het bestaan, denk ik aan een beter leven Om een betekenis te geven aan de definitie sterk Mijn voeten pijn van het lopen, mijn hersens, hoofd, pijn Mijn hart pijn en gebroken, aah, mijn hart is porselein Tijd voor rode wijn, maar ik drink niet uit de kerk Ik zwelg in de pijn die ik hopelijk verwerk Ik heb een bijl in mijn handen en een knoop ligt op de grond Doorpakken, doorhakken zorgt wellicht juist voor een wond Misschien bij mij vermomd, maar wel sowieso bij haar Het gevaar is blind te kiezen voor wat eerder al bestond Soms moet je accepteren dat de tijd nu is gekomen Om te doen wat je moet doen in de strijd met de symptomen Om te doen wat je moet doen op de juiste grond De volgende droom maakt de cirkel rond 1 lach, 1 traan, 1 stap, doorgaan En als ik weer mijn best doe Start de dag van vooraf aan Maar elke dag dezelfde dag Kan mijn leven niet meer aan Het leven gaat in cirkels Want ik heb dit ik al gedaan Het leven gaat in cirkels, ben emotioneel geladen Ik blijf toch ergens hangen tussen woorden en daden Want waar stoppen verhalen en begint de fantasie Energie kan ik halen uit de zaken die me schaden Het is een utopie om te denken dat het stopt Maar in de euforie denk ik soms dat het wel klopt Opgekropte nostalgie zorgt bij mij voor een blokkade Ik ben de evenknie van een mislukte serenade De bijl nog in mijn hand en de knoop niet aangetast In gedachten heb ik deze al volledig doorgehakt Maar ergens zit een draadje dat maar weigert los te laten En naarmate ik nu twijfel, wordt mijn focus aangepast Loslaten is zo nodig, want de wereld draait maar door En in de cirkel van het leven, eet ik als een carnivoor En in de cirkel van het leven, weet ik zeker dat het past Maar soms lijkt dezelfde deja vu onaangetast 1 lach, 1 traan, 1 stap, doorgaan En als ik weer mijn best doe Start de dag van vooraf aan Maar elke dag dezelfde dag Kan mijn leven niet meer aan Het leven gaat in cirkels Want ik heb dit ik al gedaan

Zie me zitten on the dock of the bay Waar eb en vloed passeren, krijg ik soms een goed idee En soms ook niet, dan zit ik uren te staren Om de zin van het leven te verklaren met de zee We bevaren meteen met gevaren ook hier Want in Nederland klappen golven op de pier En in die mooie chaos rol ik graag mijn dobbelsteen Met de ogen op de toekomst gooi ik zelden een 4 Dus hoe word ik ouder als de dag me tegenstaat? En hoe weet ik zeker dat dit over leven gaat? Hoe meer ik nu staar, hoe meer het water me verslindt Wat ik wilde als kind, zit nog in de leverstraat Er komt echt nog wel een dag dat het daar is Dat het pakketje compleet en het leven ook klaar is On the dock of the bay, shit, wie houd ik voor de gek? Omdat ik hier alleen zit als het gaar is Een van de wijze levenslessen, het is vallen en opstaan Ik sta sterk zonder stress en ik kan over de top gaan Na pieken komen dalen, na zonneschijn komt regen Als ik ergens heenga, kom ik daar mezelf tegen Tijd verspillen on the dock of the bay Mijn woning in Haarlem, was best wel een goed idee Maar ik woon alleen, dus wat is een woning waard Als je er niet werkt aan die 1 plus 1 is 2 Maar de sleutel in het slot, van de woning die ik kocht van mijn eigen geld, en dat wat telt, is yo, ik voel me top Ik doe een dansje in mijn kamer, luxaflex hangt voor mijn ramen Ontwapenend vandaag, omdat ik voor mijn dromen vocht Zonder rem, want dat past niet, de pas niet op de plaats De liefde van de man en zeker deze, gaat door de maag Dus ik kook mijn eigen happie, ben mijn eigen beste gappie En moet lachen als ik merk, dat ik tegen spiegels praat Alleen is maar alleen, on the dock of the bay Ik zie nog wel potentie, dus ik neem wat drinken mee Maar de klik voor Nick als slick voor rick, het is echt werkelijk waar Mijn hele repertoire is als de dock of the bay Een van de wijze levenslessen, het is vallen en opstaan Ik sta sterk zonder stress en ik kan over de top gaan Na pieken komen dalen, na zonneschijn komt regen Als ik ergens heenga, kom ik daar mezelf tegen

Bevrijding van misleiding, zodra je ernaar kijkt En het dan ook snapt, heb je echt het punt bereikt Dat je niet meer kunt negeren, de waarheid doet soms pijn Het leven is toch meer dan of je mening wordt geliked Ik wil niet mijn gelijk, je moet voor jezelf bepalen Of je slaapt als een roos of er toch door ligt te malen Alles heeft een oorsprong, een diepere laag En die waarheid is niet altijd te vertalen Ik wil niet cynisch zijn als je water doorverkoopt Hoeveel kost het water waar je kind in wordt gedoopt? Heb hier ook gebakken lucht en wat zuurstof in een fles De heks waar je op jaagt, zinkt toch minder dan gehoopt Dus waarom al die angst als je ook een vraag kunt stellen Het antwoord zou je wel eens ietsje minder kunnen kwellen En met een snufje empathie, breek je stukken minder af En dan zal ik nu uitleggen hoe je sowieso moet spellen Waar ben je bang voor? Wat is het dat je raakt? Als Zwarte Piet wordt afgeschaft en wit wordt gemaakt? Als hemelvaart vervalt, het suikerfeest wordt aangewezen Wat gebeurt er met je leven, onvolmaakt? Het een beetje verdraaien is ook liegen En net iets anders zeggen ook bedriegen Je bent gewoon een gore lul als je zonder empathie Als een terrorist op mensen in blijft vliegen Elke dag de aanval, geen verdediging aan zet De beschuldiging wat telt, niemand leest dat factgecheck Je bent gewoon een gore lul als je zonder empathie Als een extremist hard schreeuwt in een gesprek Ik heb wat vrijheid te koop, met een glimlach en een hand En een dosis gemoedsrust, speciaal uit het buitenland 2 maal daags innemen, dit zijn goede medicijnen Minstens net zo fijn als een like van een geestverwant Of misschien wordt het wel fijner als je tolerantie koopt Ik kan ook een dealtje maken op de open mind approach Het is belachelijk als de bijbel letterlijk Je hoeft niet alles blind te eten dat een ander voor je kookt Je mag wel eens bedanken en dan zelf een frietje halen Of helemaal niet eten, kun je zelf goed bepalen Maar leg me toch eens uit, waarom moet die keuken dicht Waar jij en jij alleen nu niets wilt halen? Als je leven in het teken staat van alles dat je haat Dan is het toch niet leuk dat je bestaat? Ik probeer je te begrijpen, maar jij probeert dat niet En dat is wat me nu toch steeds meer tegenstaat Waar ben je bang voor? Wat is het dat je raakt? Als Zwarte Piet wordt afgeschaft en wit wordt gemaakt? Als hemelvaart vervalt, het suikerfeest wordt aangewezen Wat gebeurt er met je leven, onvolmaakt? Het een beetje verdraaien is ook liegen En net iets anders zeggen ook bedriegen Je bent gewoon een gore lul als je zonder empathie Als een terrorist op mensen in blijft vliegen Elke dag de aanval, geen verdediging aan zet De beschuldiging wat telt, niemand leest dat factgecheck Je bent gewoon een gore lul als je zonder empathie Als een extremist hard schreeuwt in een gesprek

De wereld verkleint, maar de wereld vergroot Instagram of facetime is het nieuwe oog in oog Ik ken niemand echt, maar weet zoveel van mensen Wat ze doen, wat ze eten, overload Maar toch ik ken niemand behalve wat ze schrijven En de beste auteurs, zijn de nieuwe wereldleiders Opinie op het net, vergankelijk als trends Het beleid in het land wordt bepaald door de Stemwijzer De revolutie wordt niet uitgezonden, maar geappt Kluizenaars united, call of duty, in het echt Hoe meer het leven zich verplaatst, hoe meer ik ermee vecht Ik ben best wel progressief, maar toch niet echt in check Ik verlang soms naar het pleintje, ik verlang naar het gesprek Een wijntje bij het eten, drinken op dezelfde stek Om een herinnering te maken zonder foto in je snap Voor de echte connectie als bij een live concert Ik strik mijn veters nog wat strakker, de bal onder mijn voet Ik ben dan wel gevallen, het is geschaafd en nog geen bloed Dus we kunnen weer verder, ok, ik ben Romario Op het schoolplein waar een voetbaloorlog woedt Geen headsets, geen beelden, maar trappen op schenen Geen joystick of Fifa, maar ballen op stenen Misschien een oude lul, ik heb ervan genoten Om op het schoolplein hard te zijn en daar ook hard te trainen Ik ben wel vaak alleen met mijn vriend de telefoon En als ik iemand mis, dan app ik haar gewoon Maar vroeger ging ik langs en belde aan op goed geluk Nu een stuk efficiënter, maar wel wat minder schoon En met hetzelfde gemak bestel je pizza’s en bier Leg maar voor mijn deur neer, had al betaald met ideal Voel me soms kluizenaar gevangen in mijn huis Dus deel dat dan online, voor een like en wat plezier En ik zie een leuke foto, lijkt net of ik erbij was Als ik stranden zie op insta, wou ik ook dat ik nu vrij was Maar werk nog wat mail weg, kan thuis ook aan het werk Vlak nadat ik pornhub had gecheckt toen ik weer geil was En zo is het best relaxt, maar mijn telefoon soms ook een blok aan mijn been, omdat zodra ik zit, ik nooit met checken stop Sociale media, nieuws, voetbal, spotify Wat zou er toch gebeuren als het internet ontploft? Ik strik mijn veters nog wat strakker, de bal onder mijn voet Ik ben dan wel gevallen, het is geschaafd en nog geen bloed Dus we kunnen weer verder, ok, ik ben Romario Op het schoolplein waar een voetbaloorlog woedt Geen headsets, geen beelden, maar trappen op schenen Geen joystick of Fifa, maar ballen op stenen Misschien een oude lul, ik heb ervan genoten Om op het schoolplein hard te zijn en daar ook hard te trainen

Het komt altijd tegelijk, overdonderend kan het zijn Toeschouwer van mijn leven als het bewonderen van pijn Dat het zo diep gaat, als het zo vertieft gaat Lijkt helemaal niets meer uitzonderlijk te zijn En misschien is het een fase, misschien adem ik door Misschien sterft het af, misschien ga ik ervoor Maar ik verdrink vandaag weer in de tranen die niet komen En die droogte verklaart ook waarom ik daar weer hoor Hoe kun je huilen om dat wat er niet is Noem je dit verlangen of is dit meer gemis? Wat het ook is, ik zink dieper in het niets Totdat de weg me brengt naar wat ze ook beslist En op de route vind ik wel wat kruimels om te volgen Die ik gretig oppak, geef geen fuck om de gevolgen En tuurlijk zeg ik haar; volg het ritme van je hart Maar als ze me laat lopen, dan ben ik echt verbolgen Misschien moet ik zelf gaan bepalen waar ik ga Want deze route staat me ondanks al het lekkers, niet zo aan Ik ben nog steeds een leider, maar ik wil niet in de rij En ik wil ook niet zo vrij, maar wissel vast van baan Hoe noem je het als je Street Spirit luistert op repeat? Fucking Radiohead, verlamd in mijn verdriet Het einde van een fase, het einde van geluk Maar ook het einde van onzekerheid, gezeik en verdriet Liefde is pijn, liefde is niet fijn, Waarom moest ik toch zo nodig zo verliefd op haar zijn? En zodra ik haar weer zie, vervaagt de afslag volledig Wissel ik de eeuwig in voor korte termijn En ik weet dat geluk, echt meer is dan een shot Meer dan de lust, meer dan het genot Geluk is pas echt als de eenzaamheid verdwijnt En dat ze me laat wachten, is toch echt een zwaktebod

Soms kijk ik naar mijn keuzes en twijfel ik weer Ik ben nu niet gelukkig, dus schrijf ik maar weer Zo wrijf ik ook weer over een wond die niet genezen is Dat er niemand gebleven is, begrijp ik wel meer Zo blijf ik ook weer, achter in het moeras van verlangen En dat werkt zo verlammend, ik drijf al niet meer Dus hoe moet ik je vangen als ik kopje onder ga Mijn liefde zonder ja door jou beklijft al niet meer En zo ben ik terug bij af als een domme valse start Ik wilde voor je gaan, maar-maar nu raakt mijn hals verstard En weet ik niet wat ik moet doen, want massages helpen niet En stelpen niet het bloeden uit mijn hart is hard geknakt Dit is een hard gelach, ik gooi altijd mijn glazen in En ook al zitten daar weer mazen in, ik walg van dat Waarom kan het nooit eens simpel, ik van jou en jij van mij Maar voor eeuwig vrij, geef ik nog steeds een masterclass Ik wil denken aan mijn toekomst, ik vecht voor wat me toekomt Als ik kijk naar jou, hoop ik dat het goedkomt Maar hopen is ellendig als onzekere wegen Ik kijk je nog eens aan en denk het leven zit tegen Dit is dus wegglippen, ik kus nog wel je lippen Maar ze kussen me niet terug, ik wil die scène wegknippen Dit is dus wegglippen, ik kus nog wel je lippen Maar ze kussen me niet terug, ze kussen me niet terug Ik wil dat je me loslaat, maar toch wil ik dat weer niet Ik zie geen overgave, er is spanning, maar meer niet Als je gevoelens weer cheat door ze niet te erkennen Moet ik rennen of blijven, want ik sommeer niet En soms zou ik dat wel willen omdat ik meer bied Ik wil de trekker overhalen maar het is mijn geweer niet Dit is water naar de zee en met open kranen dweilen Ik hoop dat je pijlen op deze knuffelbeer schiet Maar als het niet zo is, dan is het pech Nick Zeg ik tegen mezelf als ik mijn tranen weg slik Ik zeg niks tegen jou, want ik wil het niet verpesten Maar eerlijk hoe we sexen, dat is toch echt sick? De chemie is aanwezig en ik voel het echt dik Maar waarom eindigt samenzijn altijd met je zegt niks Ik wil het schreeuwen van de daken trots zijn en met je shinen Maar als je liever wil verdwijnen, dan snap ik echt niks Ik wil denken aan mijn toekomst, ik vecht voor wat me toekomt Als ik kijk naar jou, hoop ik dat het goedkomt Maar hopen is ellendig als onzekere wegen Ik kijk je nog eens aan en denk het leven zit tegen Dit is dus wegglippen, ik kus nog wel je lippen Maar ze kussen me niet terug, ik wil die scène wegknippen Dit is dus wegglippen, ik kus nog wel je lippen Maar ze kussen me niet terug, ze kussen me niet terug En soms laat je me toe, soms kap je me ook af En je doet wel eens je best, maar ik knap niet op je af Ik vind je al te leuk en ik wil je leven voelen Ik wil je stevig kroelen, en ik stap toch op je af En in gedachten lach je, ik houd je stevig vast Niet eerder heeft een deksel zo goed op een pot gepast Niet eerder wist ik zeker dat de horizon echt mooi is En als er ergens hooi is, die speld heb ik alvast Ik wil je vruchten plukken en vruchten voor je plukken In de tuin van het leven, kweek ik hele grote stukken En ik eet je, want dit is niet ongezond Op de juiste grond, kan de oogst niet meer mislukken Je bent een sprookje en je kent de laatste zin Dat biedt je zekerheid, het einde als een nieuw begin En als je bij me bent, is niets zomaar gewoon Maar waarom toon je toch je tegenzin? Ik wil denken aan mijn toekomst, ik vecht voor wat me toekomt Als ik kijk naar jou, hoop ik dat het goedkomt Maar hopen is ellendig als onzekere wegen Ik kijk je nog eens aan en denk het leven zit tegen Dit is dus wegglippen, ik kus nog wel je lippen Maar ze kussen me niet terug, ik wil die scène wegknippen Dit is dus wegglippen, ik kus nog wel je lippen Maar ze kussen me niet terug, ze kussen me niet terug